لوله‌های فولادی به‌طور گسترده در صنایع مختلف به‌ویژه در ساخت‌وساز، لوله های آبرسانی آب، و خودروسازی استفاده می‌شوند. انتخاب نوع مناسب لوله فولادی به خصوصیات مکانیکی و فیزیکی مورد نیاز بستگی دارد. دو نوع رایج از این لوله‌ها، ST 37 و ST 44/ST52 هستند که در این مقاله به بررسی تفاوت‌ها و شباهت‌های آنها می‌پردازیم
ترکیب شیمیایی
لوله‌های فولادی ST 37 و ST 44 هر دو از فولاد کربنی تولید می‌شوند. ترکیب شیمیایی این دو نوع فولاد شامل کربن، سیلیسیم، منگنز، فسفر و گوگرد است. با این حال، میزان کربن موجود در ST 44 بیشتر از ST 37 است، که این امر باعث افزایش مقاومت مکانیکی ST 44 می‌شود.
- ST 37: میزان کربن حدود 0.17% تا 0.20% است.
- ST 44: میزان کربن حدود 0.20% تا 0.25% است.
خواص مکانیکی
تفاوت اصلی بین این دو نوع فولاد در خواص مکانیکی آنها نهفته است. به دلیل تفاوت در مقدار کربن و عملیات حرارتی، ST 44 دارای مقاومت کششی و سختی بیشتری نسبت به ST 37 است.
- ST 37: مقاومت کششی حدود 360-510 مگاپاسکال (MPa) و حد الاستیک حدود 235 MPa است.
- ST 44: مقاومت کششی حدود 440-590 MPa و حد الاستیک حدود 275 MPa است.
این خصوصیات باعث می‌شود که ST 44 برای کاربردهایی که نیاز به مقاومت بیشتری دارند، مناسب‌تر باشد، در حالی که ST 37 بیشتر در سازه‌های معمولی و کاربردهای عمومی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کاربردها
- ST 37: به دلیل انعطاف‌پذیری و قابلیت جوشکاری بالا، این نوع لوله فولادی برای ساخت‌وسازهای سبک، پروفیل‌ها و قطعات سازه‌ای کاربرد دارد.
- ST 44: این لوله‌ها به دلیل مقاومت بیشتر، در صنایعی که نیاز به تحمل بارهای سنگین‌تر دارند مانند پل‌سازی، قطعات ماشین‌آلات سنگین و پروژه های آبرسانی آب استفاده می‌شوند.
شباهت‌ها
- هر دو نوع لوله از فولاد کربنی تولید می‌شوند و دارای خصوصیات جوشکاری و شکل‌دهی خوبی هستند.
- هر دو در صنایع مختلفی مانند ساخت‌وساز و خودروسازی استفاده می‌شوند.
نتیجه‌گیری
لوله‌های فولادی ST 37 و ST 44/ST52 هر دو دارای کاربردهای گسترده‌ای هستند، اما تفاوت‌های آنها در میزان کربن و خواص مکانیکی باعث می‌شود که هر کدام برای کاربردهای خاصی مناسب‌تر باشند. ST 37 برای پروژه‌های عمومی و سازه‌های سبک توصیه می‌شود، در حالی که ST 44 برای مواردی که نیاز به مقاومت بیشتر است، انتخاب بهتری است.
