شرکت توسعه صنایع پتروماکان با اجرایی نمودن یکی از انواع مدل های اقتصاد اشتراکی، سعی در تولید محصولات فولادی با بهره گیری از پتانسیل های موجود صنعت فولاد کشور نموده است، چیزی که در اقتصاد دنیا به آن تولید بدون کارخانه می گویند.
خط مشی شرکت توسعه صنایع پتروماکان
مدیران سیستمهای تولیدی برای تولید محصولات، منابعی مانند نیروی کار، سرمایه، زمین، مواد، انرژی، ماشین آلات و تجهیزات را در اختیار دارند. بروز برخی از مشکلات اقتصادی در سطوح خرد و کلان به کاهش یا غیرفعال شدن ظرفیت تولید در سیستم های تولیدی و بلااستفاده ماندن منابع ایشان منجر می گردد. آمار و اطلاعات چند سال اخیر نشان دهنده تعطیلی حدود ۲۲ درصد از واحدهای صنعتی کشور در شهرکها و نواحی صنعتی تا سال ۲۰۲۰ میلادی میباشد (سازمان صنایع کوچک و شهرکهای صنعتی – ۲۰۲۰ ). پیامدهای منفی ظرفیت ها و منابع بلا استفاده بنگاه های تولیدی در دو سطح بنگاه و سطح ملی قابل بررسی میباشد.
در سطح بنگاه ظرفیت بلا استفاده بر بهره وری بنگاه، تأثیر منفی به جای میگذارد و باعث کاهش سودآوری بنگاه میگردد و در سطح ملی نیز ظرفیت بلااستفاده بنگاههای تولیدی سبب میشود از سرمایه ملی کشور به درستی استفاده نشود و بهره وری کلی صنایع کاهش یابد. همچنین همواره تعدادی از سرمایه گذاران صنعتی و مدیران سیستمهای تولیدی، قصد ایجاد واحد صنعتی و یا توسعه و افزایش ظرفیت تولید را دارند و برای تأمین و یا توسعه منابع خود، نیاز به نقدینگی و منابع مالی دارند. برای ارتباط و اشتراک گذاری منابع بین واحدهای صنعتی دارای منابع بدون استفاده از یک سو و سیستمهای تولیدی نیازمند آن از سوی دیگر میتوان از مفهومی با عنوان «اقتصاد اشتراکی» بهره برد. پیش بینی میشود اقتصاد اشتراکی در دنیا تا سال 2025 ارزشی معادل 300 میلیارد دلار داشته باشد. طبق آمار استاتیستا، تعداد کاربران اقتصاد اشتراکی در ایالات متحده امریکا در سال 2016 حدود 45 میلیون نفر بوده و تا پایان سال 2024 به 100 میلیون نفر خواهد رسید.
شرکت توسعه صنایع پتروماکان با اجرایی نمودن یکی از انواع مدلهای اقتصاد اشتراکی، سعی در تولید محصولات فولادی با بهره گیری از پتانسیلهای موجود صنعت فولاد کشور نموده است، چیزی که در اقتصاد دنیا به آن تولید بدون کارخانه میگویند. نظر به اهمیت روز افزون این مدل کسب و کار، شرکت توسعه صنایع پترو ماکان سعی نموده با بکارگیری یکی از انواع مدلهای اقتصاد اشتراکی، نقشی هر چند اندک در توسعه و پویایی کارخانه های فولادی کشور داشته باشد.